Zajęcia adaptacyjne dla dzieci 3-4 letnich, które rozpoczynają przygodę z przedszkolem, odbędą się
w dniach 30-31 sierpnia 2022 r.
w godzinach 9.00-11.00
Dzieci 5-6 letnie zapraszamy
31 sierpnia 2022 r. w godzinach 10.00-11.00
Prosimy, aby dzieci były pod opieką jednego opiekuna a także miały ze sobą obuwie na zmianę.
Drodzy Rodzice,
W domu rodzinnym, dziecko jest otoczone troską i uwagą, a jego potrzeby zaspokaja przeważnie mama. To mama przybliża dziecku świat zewnętrzny: sąsiadów, dalszą rodziną, panią w sklepie, kolegów.
Od 3 roku życia maluch zaczyna czuć się kimś odrębnym, tworzy się jego poczucie tożsamości, nie musi już być tak blisko mamy. I na tym etapie, pojawia się PRZEDSZKOLE.
Jest to instytucja, która uzupełnia i wspiera rodzinę, a nie ją zastępuje.
Ma ono pomóc dziecku w tym, by poradziło sobie w życiu poza ramami rodziny.
Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej to przełomowy moment w życiu każdego dziecka.
Dla wielu z nich to pierwszy kontakt z grupą społeczną.
Początki pobytu dziecka w przedszkolu to trudny okres, dlatego tak ważna jest jego adaptacja, czyli przystosowanie się do nowych warunków, poradzenie sobie w nich oraz zgoda na tą zmianę. Jest to także ciężki czas dla wielu rodziców, którzy chcąc jak najlepiej dla swojego dziecka, kierowani miłością do niego często swoim postępowaniem utrudniają zaakceptowanie przez dziecko nowej w ich życiu, bardzo stresującej sytuacji.
Jednak to, co nowe i trudne, wcale nie musi być niedobre.
Do nowej sytuacji musimy przygotować zarówno siebie, jak i dzieci. Wtedy łatwiej przeżyjemy ten trudny dla nas okres.
Rodzicu, sprawdzone rady i wskazówki:
- Powinieneś być przekonany, że pójście dziecka do przedszkola jest decyzją najlepszą, zarówno dla ciebie, jak i dla dziecka. Jeżeli chcesz, żeby dziecko przyjęło twoją decyzję z ufnością, bezwzględnie nie możesz okazać mu swojego wahania i wątpliwości.
- Nastaw dziecko pozytywnie. Opowiadając o przedszkolu, mów tylko pozytywnie, np.: W przedszkolu jest dużo dzieci, które bawią się kolorowymi zabawkami. Jest tam bardzo wesoło i przyjemnie.
- Naucz dziecko samodzielności. To bardzo ważne! Pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu to duży stres, który narasta w przypadku, gdy dziecko jest mało samodzielne. Aby ten stres choć trochę zminimalizować, wcześniej zadbaj, by dziecko (na miarę swoich możliwości) radziło sobie w takich sytuacjach, jak:
- zgłaszanie potrzeb fizjologicznych,
- samoobsługa w toalecie (wycieranie pupy, podciąganie majtek, spuszczanie wody),
- ubieranie i rozbieranie się w sali (szatni),
- siedzenie podczas posiłku przy stole, trzymanie łyżki,
- samodzielne jedzenie.
- Nie wprowadzaj atmosfery pośpiechu. Pożegnanie z dzieckiem powinno być czułe, ale krótkie. Dobrze jest powiedzieć dziecku: Przyjdę po ciebie po leżakowaniu… Jak zjesz podwieczorek, będę na ciebie czekała w szatni. Bardzo ważne jest dotrzymywanie słowa, ponieważ daje ono dzieciom poczucie bezpieczeństwa.
- Poświęć dziecku więcej czasu niż zwykle. Pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu to trudny okres dla rodziców i dzieci. Trzymając dziecko na kolanach zapytaj: Co robiłaś dzisiaj w przedszkolu? Jak ma na imię twój nowy kolega? Nie należy natomiast zadawać pytań typu: Co dzisiaj jadłaś na obiad? Zjadłaś wszystko, co pani nałożyła? Czy pani cię karmiła? Odpowiedzi na te pytania są ważne, ale tylko dla rodziców, nie dla dziecka. Na te pytania rzetelnie odpowie nauczyciel. W rozmowie z dzieckiem należy położyć nacisk na jego samopoczucie w przedszkolu, relacje z kolegami, podejmowane zabawy oraz na zaradność życiową.
- Pluszowa zabawka pomoże przetrwać trudny czas. Dziecku łatwiej będzie przeżyć rozstanie z rodzicami i chętniej wejdzie do sali zabaw, trzymając pod pachą swojego pluszaka. Zabawka będzie mu przypominała dom rodzinny. Należy jednak pamiętać, żeby nie wsuwać do kieszonki dziecka malutkiej zabawki, którą łatwo zgubić, bo to wywoła nową falę rozpaczy.
- Nauczyciel zna twoje dziecko – rozmawiaj z nim i ufaj mu. Dzieci po powrocie z przedszkola najczęściej opowiadają o różnych wydarzeniach, które miały miejsce w przedszkolu. Porozmawiaj z nauczycielką, jeżeli pewne fakty i zdarzenia budzą twoje wątpliwości, wydają ci się niewiarygodne albo cię cieszą. Niektóre dzieci mają wybujałą wyobraźnię i rozbudzoną fantazję. Dlatego weź poprawkę na to, co dziecko opowiada.
- Dziecko ma prawo płakać. W ten sposób wyraża swój smutek, wyładowuje napięcie, jakie w nim narosło. Jeżeli płacze w domu, w przedszkolu, po prostu przytul je, powiedz, że je bardzo kochasz, że też będziesz za nim tęskniła (tęsknił), że przyjdziesz po nie zaraz po pracy.
- Jedną z najważniejszych rzeczy, które powinieneś robić nie tylko wtedy, gdy dziecko idzie do przedszkola, ale wtedy w sposób szczególny, to jak najczęstsze zapewnianie go o Twojej miłości. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest potrzeba bezpieczeństwa, a zaraz za nią przynależności i miłości. Te potrzeby mogą być w niedostatecznym stopniu zaspokajane, zwłaszcza gdy dziecko większość dnia przebywa w przedszkolu. Słowa „kocham”, „będę tęskniła”, „będę tęsknił” powinny być obecne w codziennym życiu. Ono powinno czuć, widzieć i słyszeć, że jest kochane.
Mamo, Tato,
JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO DO POBYTU W PRZEDSZKOLU?
- Zadbaj, by w miłej formie przekazać dziecku informację, że pójdzie do przedszkola. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało przedszkolakiem.
- Opowiedz dziecku, jak to było, gdy sam chodziłeś do przedszkola.
- Wybierz się na wspólne kupowanie kapci. Zadbaj, by ubranie i obuwie nie sprawiały dziecku kłopotu, by dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie.
- Ćwicz z dzieckiem umiejętność samodzielnego ubierania się i rozbierania – przynajmniej podejmowania takich prób. Takie czynności, jak: podciąganie spodni, rajstop czy włożenie ,,prostych” butów dziecko powinno wykonać samodzielnie lub z niewielka pomocą dorosłych.
- Nie wyprzedzaj potrzeb dziecka pytaniami, np. ,, Czy chcesz sikać/jeść/pić?” Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to.
- Staraj się nie karmić dziecka w czasie posiłku, lecz stwórz miejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem. Ćwicz umiejętność samodzielnego jedzenia (posługiwania się łyżką), a także gryzienia.
- Pozwól mu na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się samo zdejmować i nakładać majteczki, korzystać z papieru toaletowego, spuszczać wodę, myć ręce; rozmawiaj z nim, tłumacząc dlaczego ta czynność jest ważna w życiu.
- Zadbaj, by dziecko poznawało rówieśników, niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi, niech sama podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty.
- Wdrażaj dziecko do przestrzegania umów i zasad: przyzwyczajaj malucha dosprzątania po sobie, siedzenie podczas posiłku przy stole, jedzenia sztućcami…
- Chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie rozmowy, tłumacząc, że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego panie…
- Pamiętaj, że nawet jeśli znajdziesz idealne przedszkole i dobrze przygotujesz dziecko, i tak Twój maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie – w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował.
- Okres adaptacji przebiega różnie, jedno dziecko po tygodniu ma już najgorsze za sobą, inne swój trudny czas zaczyna dopiero po miesiącu (i to też jest normalne) – bo dopiero wtedy zrozumiało i w pełni odczuło, że pewien etap skończył się bezpowrotnie, a ono wolałoby żeby było tak jak dawniej.
O CZYM RODZICE POWINNI PAMIĘTAĆ, ABY ICH DZIAŁANIA BYŁY SKUTECZNE I STYMULUJĄCE?
- Cieszyć się i wykazywać zadowolenie z każdego przejawu samodzielności u dziecka: nie można ciągle poprawiać, strofować, że coś jest nie tak; nie można nadmiernie koordynować dziecięcych czynności, gdyż grozi to wyuczeniem bezradności.
- Zachować cierpliwość: trzeba pochwalić dziecko za wysiłek; zachęcać do wykonywania czynności, aż uda się dziecku ją wykonać.
- Być systematycznym i konsekwentnym: pomoże to między innymi w przekształceniu czynności samoobsługowych w nawyki; dorosły powinien ciągle pilnować, przypominać i chwalić, gdy dziecko samo zechce zadbać o siebie.
- Nie przeciągać pożegnania w szatni: pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź.
- Nie zabierać dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to choć jeden raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.
- Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata. Z reguły rozstania z ojcem są mniej bolesne.
- Nie wymuszać na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiadało, co wydarzyło się w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres.
Pamiętaj – żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem.
Dziecko do roli przedszkolaka powinno być przygotowywane stopniowo, nie róbmy wszystkiego na raz. Rozciągnijmy ten proces w czasie, aby mogło oswoić się z myślą o tym, że pójdzie do przedszkola. Rodzic nie może przebyć drogi rozwojowej za dziecko. Ono samo musi pokonywać kolejne etapy, a dorosły tylko je wspierać i wspomagać.
Specjaliści, pedagodzy i terapeuci napisali książki o przedszkolu w sposób idealnie dostosowany do sposobu przyswajania przez dziecko wiedzy o świecie. Jeśli poczytacie maluchowi takie książki, odkryjecie przed nim „nieznany świat” – sprawicie, że przestanie się bać i wzbudzicie ciekawość, która przyczyni się do tego, że dziecko pójdzie do przedszkola z przyjemnością.
Polecamy również literaturę dla rodziców:
Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E. ,,Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci starszych wolniej rozwijających się”, WSiP, Warszawa 2000
Friedl J, ,,Moje dziecko idzie do przedszkola”, Jedność, Kielce 2001
Gruszczyk – Kolczyńska E., Zielińska E. ,,Płaczę i rozpaczam, gdy muszę iść do przedszkola. ( O kłopotach adaptacyjnych dzieci i o tym, w jaki sposób można je zmniejszyć”)
„Wyprawka malucha,” czyli wyposażenie 3-latka
- Wygodne, dobrze dopasowane obuwie ze sztywną podeszwą (tak, aby maluszek mógł je sam założyć), zapinane na rzep. Buciki należy trwale podpisać.
- Wygodne, luźne ubranie, które nie będzie krępowało ruchów przy zabawie i nie będzie utrudniało dziecku korzystania z toalety (spodnie z paskiem, szelki, koszule zapinane na guziki niestety nie będą wygodne). Przygotowujemy dziecku wygodny strój do samodzielnego ubierania się, który można pobrudzić (spodnie na gumce, kapcie na rzepy, bluzka wkładana przez głowę). W szatni ( w podpisanym woreczku) koniecznie powinno być ubranie na zmianę, w razie nieprzewidzianej przygody.
- Śpiwór dla dziecka, z którego będzie codziennie korzystało podczas odpoczynku – trwale podpisany.
- Piżamka do wygodnego leżakowania, podpisana i przygotowana w podpisanym worku.
- Ubranie na zmianę oraz druga para kapci, które należy zostawić w szatni, w podpisanym worku na wieszaku ze znaczkiem.
- Przytulanka lub inny ważny dla dziecka ulubiony przedmiot – bezpieczny i przyjazny dla innych dzieci (nie przynosimy do przedszkola ciężkich, metalowych zabawek, pistoletów, mieczy…oraz zabawek, które mogą powodować strach u innych dzieci – węże, pająki). Misiaki powinny być również podpisane.
Przedszkole nie ponosi odpowiedzialności w przypadku gdy zostanie zagubiona, zniszczona lub uszkodzona zabawka przyniesiona przez dziecko z domu, dlatego zalecamy nieprzynoszenie kosztownych zabawek.
W przedszkolu nie zostawiamy dla dzieci napojów, słodyczy, gum, leków, witamin ani żadnych innych produktów spożywczych.
Dzieci odbierają z przedszkola rodzice lub inne dorosłe osoby upoważnione przez rodziców/prawnych opiekunów.
Aby zapewnić bezpieczeństwo naszym podopiecznym przy odbiorze dziecka z przedszkola, od osób upoważnionych będziemy prosić okazania dowodu osobistego.
Rodzicu pamiętaj!
Udany start dziecka w przedszkolu jest efektem współdziałania wszystkich: dziecka, jego rodziny, pracowników przedszkola (kadry pedagogicznej i personelu pomocniczego), otoczenia społecznego (grupy rówieśniczej, środowiska lokalnego).
Wspólna troska o dobro dziecka, wzajemne zrozumienie i współpraca powinny być gwarantem sukcesu.
ŻYCZYMY DZIECIOM, PAŃSTWU I SOBIE OWOCNEJ WSPÓŁPRACY!